Przed nami wielka impreza.
Podczas gdy kadra Jerzego Brzęczka odpoczywa od międzynarodowych pojedynków, skoczkowie pobijają wszelkie rekordy. Nasze oczy kierujemy na południe. Tam nasza reprezentacja w piłce ręcznej za kilka dni rozpocznie zmagania na Mistrzostwach świata! Postanowiliśmy trochę przybliżyć państwu temat i dać małą odskocznię od futbolu.
Mistrzostwa Świata w każdym sporcie drużynowym są bardzo specyficzne. Wynika to z różnorodnych stylów prezentowanych na różnych kontynentach. Nie inaczej jest w piłce ręcznej. Aktualnym złotym medalistom jest kadra Duńska, za ich plecami Norwegowie i Francuzi. Od 1938 roku na miejscach medalowych reprezentacje spoza Europy były tylko dwie – w 2015 Katar i trzykrotnie ZSRR (ostatni raz w 1990 roku). Śmiało można rzec, że styl gry drużyn i reprezentacji Europejskich jest o wiele wyższy niż kadr spoza naszego kontynentu, ale czy to oznacza pewne wyjście z grupy?
Czy awans jest w ogóle możliwy?
Często powtarza się, że aby wyjść z grupy na wielkiej imprezie trzeba wygrać dwa mecze. W piłce ręcznej wystarczy jeden! Bo przy dobrym układzie wyników innych meczów wystarcza to by zając 3 miejsce, które również premiowane jest awansem. Może to jednak oznaczać szybki koniec, gdyż kadra zajmująca 3 miejsce w naszej grupie, zmierzy się ze zwycięzcą grupy A, gdzie grają jedni z faworytów nasi zachodni sąsiedzi, do których jeszcze wrócimy.
Na tegorocznych Mistrzostwach zagramy z reprezentacją Tunezji, Hiszpanii i Brazylii. Porażka z Tunezją znacznie skomplikuje plany, wygrana z Hiszpanią dla bukmacherów jest praktycznie niemożliwa, a grać z Brazylią o wszystko brzmi bardzo ryzykownie. Tunezję nasza „stara” kadra określiłaby chłopcami do bicia. Dobrze wiemy, że Patryk Rombel po objęciu kadry w 2019 roku otrzymał za zadanie zbudowanie nowej reprezentacji. Więc czy „chłopcy do bicia” rzeczywiście się nimi okażą? Karierę reprezentacyjną zakończyło wielu podstawowych graczy jak np. Karol Bielecki, Bartek Jurecki czy Sławek Szmal, który jest asystentem Patryka. Wiadomo, że efektów nigdy nie widać od zaraz. Gdy buduje się od nowa, mając niewielki fundament w postaci doświadczonych graczy jest to bardzo trudne.. Nasz selekcjoner pokazuje jednak, że nie jest to niewykonalne.
Czy ranking EHF oddaje siłę drużyny?
Nasza drużyna jest 6 Europejską siłą w rankingu EHF. Pierwsza trójka to Francja, Niemcy i Macedonia Płn. Ale w owym rankingu punkty przyznawane są w znacznej większości za osiągnięcia klubów, a nie reprezentacji. Co do Hiszpanów nie ma złudzeń, że są w gronie faworytów do wygranej, lecz ostatnim czasem mają w zwyczaju zawodzić na turniejach. Brazylia to druga siła Ameryki Płd. po kadrze Argentyny. Preferują szybką grę i lubią kontry. Często też zmieniają ustawienie w obronie. Są niewygodnym rywalem, ale spokojnie do ogrania.
Nadzieje są ogromne i oby na nadziejach się nie skończyło. Osobiście przeżyłem największe triumfy kadry Bogdana Wenty, ale i srogie rozczarowania, jakim był, chociażby brak awansu na Mistrzostwa Świata za kadencji Piotra Przybeckiego. Mocno wierzę w tych młodych chłopaków, że mogą namieszać na wielkiej imprezie. W końcu mistrzostwa to zupełnie coś odrębnego. Gra się co dwa dni i często to właśnie dyspozycja dnia decyduje o wynikach meczów oraz wartość rezerwowych. W końcu znaczna większość tych graczy występuję w największych europejskich klubach. Na pewno w najbliższe dni będzie na czym zawiesić oko!
Olanie kumpli czy właściwy wybór?
Wracając do reprezentacji Niemiec. Kilku podstawowych graczy nie poleci z resztą kadry do Egiptu! Powodem jest zbyt długa rozłąka z rodziną podczas obecnej sytuacji epidemiologicznej na świecie. Co nie zmienia faktu, że będą wśród kandydatów do tytułu. Zachowanie szczypiornistów podzieliło ludzi na portalach społecznościowych czy to aby na pewno dobra decyzja. W naszych szeregach ozdrowiały Piotrek Wyszomirski i wracający z kwarantanny Kamil Syprzak będą na mistrzostwach! W przypadku tego drugiego wciąż czekamy na oficjalny werdykt.
Start imprezy 13.01.2021.
Źródło zdjęcia: handballnews.pl