.jpg){kind=link}
Reprezentacja Danii podczas EURO 2020 zrobiła furorę dochodząc do półfinału, gdzie w dogrywce odpadła z Anglią. Na kolejnych wielkich turniejach Duńczycy nie byli w stanie zbliżyć się do sukcesu z lata 2021 roku. Podczas Mistrzostw Świata w Katarze nie wyszli z grupy, a na ostatnich Mistrzostwach Europy rozgrywanych w Niemczech odpadli w 1/8 finału. Sprawdziliśmy jak potoczyły się kariery piłkarzy, którzy osiągnęli z reprezentacją Danii półfinał na EURO 2020. Wzięliśmy pod uwagę wyjściową jedenastkę z półfinałowego meczu z Anglią.
Kasper Schmeichel
Rok po EURO 2020 Kasper Schmeichel zakończył 11-letnią przygodę z Leicester i przeniósł się do Nicei. We Francji spędził tylko jeden sezon, podczas którego był podstawowym bramkarzem klubu. Następnego lata zdecydował się jednak na transfer do Anderlechtu, ponieważ w Nicei mieli inne plany na obsadę bramki. W belgijskim zespole również grał regularnie i również spędził tylko jeden sezon. Latem 2024 roku przeniósł się do Celtiku, gdzie wreszcie wytrwał więcej niż rok, ponieważ właśnie rozpoczął drugi sezon w tym klubie. Mimo 38 lat Duńczyk nadal występuje w podstawowym składzie mistrza Szkocji oraz nie stracił miejsca między słupkami w reprezentacji Danii.
CONFIRMED: Celtic have triggered the one-year extension on Kasper Schmeichel’s contract.
— Anthony Joseph (@AnthonyRJoseph) January 22, 2025
His deal now runs until the summer of 2026. pic.twitter.com/E9f2BRbWge
Jannik Vestergaard
Po Mistrzostwach Europy Jannik Vestergaard zmienił barwy klubowe przenosząc się z Southampton do Leicester. W nowym zespole występował jednak bardzo rzadko. Był raczej piłkarzem, który wchodził na boisko w kryzysowych sytuacjach, a w sezonie, w którym Leicester spadło z Premier League (2022/23) nie zagrał w lidze ani minuty. W Championship stał się natomiast kluczowym piłkarzem zespołu i wydatnie pomógł w powrocie do Premier League. Po awansie znów nie grał tyle ile by chciał, zespół ponownie spadł do Championship i na zapleczu Vestergaard powrócił do łask. Zawodnik Leicester nadal jest powoływany do reprezentacji. Na mundial do Kataru wprawdzie nie poleciał, ale już na EURO 2024 był podstawowym piłkarzem kadry.
Simon Kjaer
Świetne występy Simona Kjaera na EURO 2020 poskutkowały nominacją do Złotej Piłki za sezon 2020/21. Duńczyk ostatecznie zajął 17. miejsce w tym plebiscycie. To nie był koniec sukcesów w jego karierze, ponieważ w następnym sezonie został mistrzem Włoch z Milanem, choć przez zerwanie więzadła krzyżowego w grudniu nie uzbierał wielu minut. Poważna kontuzja sprawiła, że później nie mógł już przebić się do podstawowego składu Milanu, podobnie jak i reprezentacji Danii. Kapitan kadry znalazł się w kadrze na dwóch następnych wielkich turniejach, ale zanotował tylko jeden występ (na MŚ w Katarze). Po EURO 2024 Simon Kjaer został bez klubu i w styczniu 2025 roku oficjalnie zakończył karierę.
Jens Stryger Larsen
Latem 2021 roku Stryger Larsen był zawodnikiem włoskiego Udinese. W sezonie następującym po EURO stracił miejsce w podstawowym składzie i po sezonie odszedł do Trabzonsporu. W Turcji spędził 1,5 roku, po czym przeniósł się do Malmo. 34-latek gra w słabszej lidze, ale może pochwalić się zdobyciem mistrzostwa oraz pucharu Szwecji, a także grą w europejskich pucharach. Ostatni mecz w reprezentacji narodowej Jens Stryger Larsen zagrał we wrześniu 2023 roku. Udało mu się załapać do kadry na MŚ w Katarze, ale nie zagrał tam ani minuty.
Joakim Maehle
Objawienie EURO 2020 i jeden z najlepszych piłkarzy całego turnieju. Obserwując co Joakim Maehle wyprawia na lewym wahadle wydawało się, że to piłkarz stworzony dla Gian Piero Gasperiniego, do którego trafił pół roku przed Mistrzostwami Europy. Duńczyk regularnie grał w Atalancie, ale nigdy nie nawiązał do fantastycznej formy z lata 2021 roku, choć zaufanie od selekcjonera Kaspera Hjulmanda ciągle miał. Przed sezonem 2023/24 odszedł on z Atalanty do Wolfsburga, gdzie gra do dziś, będąc etatowym piłkarzem podstawowego składu i notując dość dobre liczby.
Thomas Delaney
Od Mistrzostw Europy w 2021 roku Thomas Delaney pozwiedzał trochę Europy. Pod koniec okienka odszedł z Borussii Dortmund do Sevilli. Tam spędził półtora roku i jako piłkarz tego klubu – któremu brakowało jednak regularnej gry – reprezentował Danię na Mistrzostwach Świata w Katarze. Na tym turnieju zagrał tylko 45 minut, ponieważ już w pierwszym meczu z gry wyeliminowała go kontuzja. Po wielkim turnieju reprezentacyjnym znowu zmienił klub, przenosząc się na wypożyczenie do Hoffenheim. Później było wypożyczenie do Anderlechtu, a latem 2024 roku, po Mistrzostwach Europy w Niemczech, na których Delaney nie był podstawowym zawodnikiem – powrót do ojczyzny i definitywny transfer do Kopenhagi. Pomimo zdobycia krajowego dubletu w poprzednim sezonie oraz awansu do Ligi Mistrzów 34-latek nie przekonał obecnego selekcjonera, Briana Riemera, że zasługuje na powołanie do kadry.
Pierre-Emile Hojbjerg
Pierre-Emile Hojbjerg był kluczową postacią środka pola reprezentacji Danii na EURO 2020, a w futbolu klubowym również miał wysoką pozycję. W Tottenhamie był jednym z najczęściej grających piłkarzy. Zmieniło się to dopiero w sezonie 2023/24, gdy do klubu przyszedl Ange Postecoglou, który nie widział Duńczyka w swojej wizji futbolu opartej na posiadaniu piłki i intensywnym pressingu. Co ciekawe, latem 2024 roku zgłosiła się po niego Marsylia prowadzona przez Roberto De Zerbiego, innego szkoleniowca, który wyznaje filozofię utrzymywania się przy piłce. We francuskim klubie Hojbjerg odnalazł się bardzo dobrze i nieprzerwanie jest jednym z pierwszych nazwisk w podstawowym składzie reprezentacji Danii.
Martin Braithwaite
Znany głównie przez krótki epizod w Barcelonie, która dokonała zaskakującego wówczas transferu sprowadzając 29-letniego piłkarza, który wcześniej nie zdradzał potencjału do gry na najwyższym poziomie. To właśnie jako piłkarz Dumy Katalonii przyjechał na EURO 2020. W Barcelonie został na kolejny sezon, ale po zebraniu tylko 4 ligowych występów przeniósł się do derbowego rywala, Espanyolu. Z nowym klubem spadł z Primera Division, natomiast na zapleczu zrobił furorę strzelając w sezonie 22 gole, co dało mu tytuł króla strzelców tych rozgrywek oraz miejsce w samolocie lecącym do Kataru na Mistrzostwa Świata. Po sezonie odszedł do brazylisjkiego Gremio, gdzie występuje do dzisiaj.
Mikkel Damsgaard
Podczas EURO 2020 to jemu przypadła rola wejścia w buty Christiana Eriksena, który po utracie przytomności w meczu z Finlandią mógł już tylko dopingować kolegów. Damsgaard poradził sobie znakomicie. W starciu z Anglią strzelił fantastycznego gola z rzutu wolnego, a turniej zakończył z dorobkiem dwóch bramek i jednej asysty. Po Mistrzostwach Europy na sezon został jeszcze w Sampdorii, po czym wykupiło go Brentford. Przebijanie się w Premier League zajęło mu trochę czasu. Dopiero w poprzednim sezonie zaczął prezentować umiejętności, którymi zasłynął na EURO 2020 i rozgrywki ligowe zakończył z dorobkiem 11 asyst. Został wybrany najlepszym piłkarzem sezonu w klubie przez zawodników oraz kibiców, a także 4-krotnie otrzymywał wyróżnienie dla gracza miesiąca.
Kasper Dolberg
W przypadku Dolberga mamy do czynienia z zawodnikiem, który w ostatnich latach nigdzie nie mógł znaleźć sobie miejsca i zostać na dłużej. Latem 2022 roku, rok po Mistrzostwach Europy, w sezonie „mundialowym” odszedł z Nicei do Sevilli na półroczne wypożyczenie. Tam zagrał jednak tylko 8 meczów we wszystkich rozgrywkach, ale nie zamknęło mu to wyjazdu oraz gry na MŚ w Katarze. Zimą ponownie został wypożyczony – tym razem do Hoffenheim i znów nie okazał się to trafiony ruch, ponieważ grał niewiele więcej. Latem wreszcie doczekał się transferu definitywnego do Anderlechtu. W Belgii się odbudował. Przez dwa sezony strzelił dla klubu 44 gole we wszystkich rozgrywkach i pod koniec minionego okienka zapracował na transfer do klubu, który wypromował go do świata wielkiej piłki – Ajaxu.