Dwa lata po przegranym finale w Stambule, Milan postanowił zrewanżować się Liverpoolowi. Różnicę w spotkaniu w Atenach zrobił Filippo Inzaghi. Zawodnicy Rafaela Beniteza nie potrafili zatrzymać włoskiego snajpera i musieli uznać wyższość Rossonerich. Był to jak na razie ostatni triumf Milanu w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Sprawdźmy jak potoczyły się dalsze losy bohaterów spotkania z 2007 roku.
Nelson Dida
Jeden z najlepszych brazylijskich bramkarzy w historii. Dla swojego kraju zdobył mistrzostwo świata w 2002 roku, dołożył do tego srebro w 1998 roku oraz brąz na igrzyskach w Atlancie. Dorobek reprezentacyjny świetny, nie inaczej było w Milanie, dla którego rozegrał 302 spotkania. Do Rossonerich trafił 1 lipca 1999 roku z brazylijskiego Cruzerio, we Włoszech grał do 2010 roku. Jego rozstanie z Milanem z perspektywy czasu wydaje się kuriozalne. Mimo 37 lat na karku, regularnie występował w końcówce sezonu 2009/10. Gdy wygasł jego kontrakt, wydawało się, że nie będzie narzekał na brak ofert i lada moment znajdzie sobie nowy klub. Co zrobił Brazylijczyk? Kontynuował współpracę z Milanem, reprezentując go… w piłce plażowej. Po dwóch latach wznowił karierę, podpisując umowę z brazylijską Portuguesą.
W swojej ojczyźnie reprezentował jeszcze barwy Gremio oraz Internacionalu, a gdy w 2016 roku nie mógł znaleźć zatrudnienia, zdecydował się ostatecznie odwiesić rękawice bramkarskie na kołek. Od 2019 roku był trenerem bramkarzy w Milanie, wcześniej pełnił tą samą rolę w egipskim Pyramids FC oraz chińskim Shenzhen FC.
Marek Jankulovski
Jankulovski jest wychowankiem Banika Ostrawa. W 2000 roku postanowił wyjechać do Włoch, zostając piłkarzem Napoli. Następnie po dwóch latach związał się z Udinese, a w 2005 roku do jego agenta zadzwonił Milan. Dla Rossonerich grał przez 6 sezonów. Wystąpił w 158 spotkaniach, w których strzelił 6 bramek i zanotował 13 asyst. Po mistrzowskim sezonie 2010/2011 oraz wygaśnięciu umowy zdecydował się zakończyć karierę. Wkrótce dał się namówić na powrót, ale już w pierwszym meczu po powrocie do Banika (a dokładniej po 8 minutach gry) doznał kontuzji, po której ostatecznie pożegnał się z futbolem. W latach 2018-2020 próbował swoich sił jako dyrektor sportowy czeskiego klubu.
Paolo Maldini
Bez dwóch zdań największa legenda Milanu. Wzorem swojego ojca – Cesare Maldiniego grał w barwach Rossonerich przez całe swoje życie. Debiutował w seniorskim zespole w 1985 roku, mając 16 lat. Łącznie dla swojego ukochanego klubu wystąpił w 901 spotkaniach. Wygrał siedem razy mistrzostwo Włoch, pięć razy Superpuchar Włoch oraz również pięciokrotnie Ligę Mistrzów. Karierę zakończył 24 maja 2009 roku, kiedy to rozegrał swój ostatni mecz.
Po zakończeniu kariery przez Maldiniego koszulka z numerem 3, w której grał piłkarz, została zastrzeżona. Jego syn zadebiutował w barwach Rossonerich, jednak grał z numerem 27. W sierpniu 2018 roku, Maldini powrócił do Milanu, gdzie został wybrany na stanowisko dyrektora strategii i rozwoju w pionie sportowym. Pełnił tę funkcję do czerwca 2023 roku. Powodem zwolnienia miał być brak konkretnego planu na równorzędną rywalizację zespołu na wszystkich frontach rozgrywek. Nieoficjalnie jednak miał nie dogadywać się z nowymi właścicielami klubu, którzy wykupili Milan w 2022 roku.
Alessandro Nesta
Legenda zarówno Lazio jak i Milanu. W rzymskim zespole grał do 2002 roku, wcześniej zostając jego kapitanem, a przed sezonem 2002/2003 trafił do Milanu. Rossoneri zapłacili za włoskiego obrońcę 27 milionów euro. Były to bardzo dobrze wydane pieniądze. Do końca kariery Maldiniego, obaj tworzyli duet obrońców, których nie dało się przejść. W Milanie grał do 2012 roku. Następnie związał się z Montrealem Impact 18-miesięcznym kontraktem, a w październiku 2013 roku oficjalnie poinformował o zakończeniu kariery. Wznowił ją w 2014 roku, ale po 1 sezonie gry w indyjskim Chennaiyin FC ostatecznie zamknął rozdział związany z karierą zawodniczą. W sierpniu 2015 roku został szkoleniowcem Miami FC. Następnie wrócił do kraju i podjął pracę w Perugii i w Frosinone. Od 10 czerwca 2023 jest szkoleniowcem Reggiany, występującej w Serie B.
Massimo Oddo
Piłkarz, który nie zawsze był pierwszym wyborem trenerów, jednak w tym meczu znalazł się wyżej w hierarchii Carlo Ancelottiego niż Cafu. Massimo Oddo jest wychowankiem klubu Renato Curi Angolana, do Milanu trafił w 1995 roku. W 2008 roku został wypożyczony do Bayernu Monachium. Po sezonie wrócił, lecz dostał kontuzji wykluczającej go z gry na kilka dobrych miesięcy. W sierpniu 2011 roku został wypożyczony do Lecce, w którym rok później zakończył piłkarską karierę, a mastępnie postanowił zostać szkoleniowcem. W sierpniu 2013 został trenerem młodzieżowej drużyny Genoa CFC – Allievi B, następnie młodzieżowego zespołu Delfino Pescara, a w maju 2015 objął posadę trenera pierwszej drużyny tego klubu. Potem trenował takie kluby jak Udinese, Crotone, Perugia, Pescara, Padova czy Spal. W żadnym klubie nie zagrzał miejsca na dłużej i nie osiągał wielkich sukcesów. Obecnie jest bez pracy.
Gennaro Gattuso
Prawdziwy walczak. Był jednym z tych piłkarzy, o których śmiało można powiedzieć, że zostawiali głowę tam, gdzie inni baliby się włożyć nogę. Dla Rossonerich wystąpił łącznie w 468. spotkaniach, w których strzelił 11 bramek i zanotował 20 asyst. W czerwcu 2012 podpisał dwuletni kontrakt ze szwajcarskim zespołem FC Sion, w którym pełnił funkcję grającego trenera. Rok później został zwolniony z funkcji trenera, kończąc tym samym swoją karierę piłkarską. Kontynuował karierę w roli trenera Palermo, OKI Kreta i AC Pisa. Wszędzie bez większych sukcesów. W końcu trafił do młodzieżowego zespołu Milanu, a w listopadzie 2017 roku został szkoleniowcem Rossonerich. Po dość różnie ocenianej przygodzie znalazł pracę w Napoli. Później próbował zaistnieć w Valencii. Od września 2023 roku jest szkoleniowcem Marsylii.
Andrea Pirlo
Król włoskiego środka pola. Kwintesencja inteligencji i delikatności w najgłębszym tego słowa znaczeniu. W 2001 roku przeniósł się do Milanu, dla którego strzelił 41 goli i zanotował 71 asyst w 401 spotkaniach. Dekadę później został piłkarzem Juventusu, a 2015 został zawodnikiem New York City. Dwa lata później ogłosił zakończenie kariery.
30 lipca 2020 roku ogłoszono go trenerem Juventusu do lat 23. Zespołu nie poprowadził nawet w jednym meczu. Po zwolnieniu Maurizio Sarriego został zatrudniony jako pierwszy trener turyńskiej drużyny. Z Juve zdobył Superpuchar Włoch i Puchar Włoch, ale na stanowisku utrzymał się ledwie rok. W czerwcu 2022 ogłoszono, że zostanie trenerem tureckiego klubu Fatih Karagümrük. Tam nie zagrzał miejsca i po sezonie został zwolniony. Od czerwca 2023 jest trenerem Sampdorii występującej w Serie B. Jego zadaniem jest przywrócenie klubu do najwyższej klasy rozgrywkowej we Włoszech.
Andrea Pirlo to również wielbiciel wina – jest właścicielem winnicy Pratum Coller nieopodal rodzinnej Brescii, która zgodnie z danymi na 2019 rok, wytwarza od 25–30 tys. butelek wina rocznie.
Massimo Ambrosini
Massimo Ambrosini zawodową karierę rozpoczynał w drużynie AC Cesena, rok później został już zawodnikiem Milanu. Dla ekipy Rossonerich rozegrał 488 spotkań, w których strzelił 36 goli i zanotował 36 asyst. W 2013 roku nie przedłużono z nim wygasającego kontraktu, więc przed sezonem 2013/2014 dołączył do Fiorentiny, w której pograł tylko rok, kończąc po sezonie karierę piłkarską. Aktualnie jest ekspertem telewizyjnym.
Clarence Seedorf
Poza Milanem reprezentował barwy Ajaxu, Sampdorii Genua, Realu Madryt, Interu Mediolan oraz Botafogo. Dla Rossonerich grał najwięcej. Wystąpił w 432 spotkaniach, w których strzelił 62 bramki i zanotował 68 asyst. Z klubu odszedł po sezonie 2011/2012 i postanowił przenieść się do ligi brazylijskiej. W Botafogo zakończył piłkarską karierę w styczniu 2014 roku. Powodem była oferta pracy w roli szkoleniowca Milanu. Rossonerich poprowadził zaledwie w 22 spotkaniach, a następnie trenował chińskie Shenzhen FC, Deportivo La Coruna oraz reprezentację Kamerunu. Nigdzie jednak nie osiągał wielkich sukcesów. Obecnie jest członkiem rady nadzorczej w holenderskiej federacji.
Kaka
Jest ostatnim brazylijskim zawodnikiem, któremu udało się wygrać Złotą Piłkę. W barwach Milanu zagrał 307 razy. Strzelił 104 bramki i zanotował 84 asysty, a w 2009 roku został sprzedany do Realu Madryt za 65 milionów euro. Przyszedł wraz z Karimem Benzemą i Cristiano Ronaldo. Nie potrafił jednak dawać tyle Królewskim co Milanowi, chociaż w sezonie 2010/11 świętował mistrzostwo Hiszpanii. W 2013 roku powrócił do Mediolanu, strzelił nawet 9 goli i zaliczył 7 asyst, ale było to jedynie pożegnanie z futbolem na najwyższym poziomie. Rok później odszedł do Orlando City, stając się najlepiej opłacanym piłkarzem MLS.
W międzyczasie pograł także na brazylijskich boiskach, a w 2017 roku oficjalnie zakończył swoją karierę. Został ambasadorem wielu marek, a w 2022 roku ukończył kurs UEFA Master for International Players (MIP) mający przygotować byłych zawodników do pracy po zakończeniu kariery piłkarskiej. W tym samym roku uzyskał licencję trenerską. Podobno w pewnym momencie proponowano mu rolę dyrektora sportowego Milanu.
Filippo Inzaghi
Strzelec dwóch goli w opisywanym meczu. Często mówiono o Inzaghim jako o napastniku, który potrafi znaleźć się między obrońcami w odpowiednim miejscu i czasie. Miał niezwykły instynkt killera, z którym niejeden obrońca nie potrafił sobie poradzić. W 2012 roku poinformował o zakończeniu przygody z Milanem. Łącznie dla Rossonerich zagrał w 300 spotkaniach, w których zdobył 126 bramek i zanotował 21 asyst. Wkrótce postanowił zostać trenerem. Najpierw pracował w młodzieżowych zespołach Milanu, a następnie udało mu się zapracować na szansę w pierwszym zespole, który poprowadził zaledwie w 40 spotkaniach. Następnie pracował w takich klubach jak: Venezia, Bologna, Benevento, Brescia, Reggina. Nigdzie nie był w stanie zagrzać na dłużej miejsca, już o braku większych sukcesów nie wspominając. Od 10 października 2023 roku jest szkoleniowcem Salernitany.
REZERWOWI:
Kakha Kaladze
W barwach Rossonerich grał do 2010 roku. Wtedy to Massimiliano Allegri nie widział go w swoich planach. Po sezonie 2009/2010 odszedł do Genoi, w której w 2012 roku zakończył karierę. Kaladze założył firmę Kala Captial i organizację Kala Foundation. Ponadto jest ambasadorem stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce. Od wielu lat spełnia się także jako polityk. W 2012 roku został wicepremierem i ministrem energetyki, a od 2017 roku pełni rolę mera Tibilisi.
Alberto Gilardino
Dla Rossonerich zagrał łącznie 132 razy. Strzelił 44 bramki i zanotował 18 asyst. Po sezonie 2007/2008 został sprzedany do Fiorentiny za 14 milionów euro, a następnie występował w takich drużynach jak: Genoa ,Bologna, Guangzhou Evergrande, Fiorentina, US Palermo, Empoli, Delfino Pescara oraz Spezia. Po karierze piłkarskiej został trenerem. Pracował w takich klubach jak: Rezzato, Pro Vercelli czy Siena. Następnie szkolił piłkarzy U-19 w Genoi. 6 grudnia 2022 roku został pierwszym trenerem tego zespołu i jest nim do dziś.
Giuseppe Favalli
Z pewnością o wiele bardziej kojarzony jest z Lazio, dla którego zagrał łącznie 401 razy. 15 maja 2010 roku rozegrał swoje ostatnie spotkanie w barwach Rossonerich, gdy wygasł jego kontrakt z Milanem, dzień później postanowił zakończyć piłkarską karierę.