Po feralnych spotkaniach przeciwko reprezentacjom Wysp Owczych oraz Albanii, opinia publiczna domagała się zmian w kadrze narodowej. Cezary Kulesza szybko posłuchał głosu ludu, rezygnując z usług Fernando Santosa i zastępując go Michałem Probierzem. Wkrótce karierę reprezentacyjną zakończył Grzegorz Krychowiak – chociaż tak naprawdę uprzedził brak powołania ze strony nowego selekcjonera. Jakby tego było mało, Probierz na tydzień przed rewanżem z Farerami dowiedział się, że nie będzie mógł skorzystać z usług Roberta Lewandowskiego, który jest kontuzjowany. Kadra traci największą gwiazdę, na którą od dawna spadała odpowiedzialność za wyniki. Czy brak Lewego przebudzi uśpiony potencjał reszty graczy?
Kto może przejąć rolę lidera biało-czerwonych?
Pisząc ten tekst, nie znamy powołań Michała Probierza. Zapewne wśród wybrańców byłego szkoleniowca Cracovii znajdzie się kilka zaskakujących nazwisk, jednak trudno oczekiwać, by „nowi” z marszu stali się pierwszoplanowymi postaciami reprezentacji. Lewandowskiego w podstawowej jedenastce zastąpi prawdopodobnie Arkadiusz Milik lub Karol Świderski. W lepszej formie jest oczywiście ten drugi, który stosunkowo regularnie wpisuje się na listę strzelców w MLS. Milik? Od lat podobnie – ostatnio strzelił gola przeciwko Lecce, więc media zaczęły trąbić o jego przebudzeniu, niejako zapominając o tym, że było to jego pierwsze ligowe trafienie od kwietnia. Dlatego właśnie wyżej stawiamy Świderskiego. Jasne, gra tylko w MLS i szczerze rzecz ujmując – nie zawsze imponuje wysoką formą, ale w zestawieniu z konkurentami do składu kadry – ma sporo argumentów po swojej stronie. Świderski może wiele zyskać, a już na pewno stać się pierwszym zmiennikiem Lewandowskiego – lub jego partnerem, jeśli Probierz zdecyduje się na grę dwoma napastnikami.
Nieobecność Roberta Lewandowskiego może być także impulsem dla Sebastiana Szymańskiego i Piotra Zielińskiego. Obaj mają spory potencjał, a zarazem rzadko potrafią go pokazać w narodowych barwach. Dodatkowo – mówimy o zawodnikach regularnie grających dla swoich klubów i potrafiących robić różnicę. To wokół nich można budować ofensywę. Szymański błyszczy w Fenerbahce. Notuje asysty, strzela gole – z marszu stał się czołową postacią ligi tureckiej. Zielu? Każdy mecz Napoli rozpoczyna w podstawowym składzie. Według średniej „sofascore” jest w tym sezonie drugim najlepszym zawodnikiem ekipy mistrza Włoch. Od obu mamy prawo oczekiwać wiele. Obaj zasługują na szanse i zaufanie. Optymalne warunki, do pokazania swojej najlepszej wersji. Dotychczas najdelikatniej rzecz ujmując – nie byli w stanie przenieść formy z klubu na formę w reprezentacji. Kadra bez najlepszego strzelca i boiskowego lidera będzie potrzebowała Sebastiana i Piotra.
W starciach z Wyspami Owczymi oraz Mołdawią musimy zdobyć 6 punktów
Nie ma innej opcji, jeśli nadal marzymy o bezpośrednim awansie na Euro 2024. Zadaniem Michała Probierza będzie selekcja odpowiedniego składu, ale potencjalni liderzy i tak muszą wykreować się sami. Selekcjoner może jedynie zaufać Szymańskiemu i Zielińskiemu. Dać im 180 minut gry i zweryfikować ile są w stanie dać reprezentacji. Naszym zdaniem błędem byłoby przesadne szukanie alternatyw, szczególnie, że takowych po prostu nie ma. Porównywanie Kacpra Kozłowskiego, który od święta zaliczy dobry mecz w 12. ekipie Eredivisie z Sebastianem Szymańskim, który w kilka tygodni od startu sezonu 2023/24 uzbierał 8 trafień i 4 asysty, właściwie nie ma sensu.
Przesuwanie Szymańskiego i Zielińskiego na pozycje, na których nie czują się dobrze – to również strata czasu. Bądźmy także realistami – niepowodzenie w kwalifikacjach Euro 2024 może generować kolejne potrzeby zmian – czyt. kosztować posadę Michała Probierza. Innymi słowy, w meczach z Wyspami Owczymi i Mołdawią, pozostali kadrowicze pokażą, że i bez Roberta Lewandowskiego możemy grać dobry i skuteczny futbol, albo będziemy dalej tkwić w degrengoladzie. Dajmy szansę tym graczom, którzy są ostatnio w wysokiej formie i spokojnie przekonajmy się, czy udźwigną stawiane oczekiwania.