Do 42. minuty wydawało się, że mistrz Polski mógł być choć trochę zadowolony. Kontrola gry, więcej strzałów, w końcu udokumentowana przewaga golem Wieteski przy okazji rzutu wolnego.
Legioniści jednak popadli w przesadną radość i samozadowolenie, dlatego chwilę później – po składnej akcji – mielczanie wyrównali. I to nie był koniec ich ambicji. Stal wyczuła bowiem szansę i na zakończenie pierwszej odsłony, po sprytnym, szybkim rozegraniu stałego fragmentu gry, Fabian Piasecki wyprowadził przyjezdnych na prowadzenie.
A piłkarze Adama Majewskiego nie mieli zamiaru odpuszczać. Zaciekle bronili wyniku, nie pozwalając Legii na stworzenie groźniejszych sytuacji. Przy tym sami zadali jeszcze jeden cios za sprawą Mateusza Żyry, wieńcząc tym samym zwycięstwo przy Łazienkowskiej.
Legia była zagubiona, zwłaszcza w obronie. Yuri Ribeiro na prawej stronie? Tragedia, przewidywalny do bólu, wszystko na lewą nogę. Slisz? Strata za stratą, zero inwencji w środku pola. Do tego Pekhart nie umiejący się odnaleźć w polu karnym. Stal natomiast funkcjonowała jak jeden, znakomicie się rozumiejący organizm. Strączek bronił co tylko mógł, w ofensywie drużynę do przodu ciągnął duet Sitek&Piasecki. Brawo! Z drugiej strony – z taką Legią aż wstyd byłoby przegrać.